Marcin Zych, Katarzyna Roguz, Barbara Stolarska i Małgorzata Stpiczyńska, wraz ze współpracownikami z Włoch i Austrii, są autorami pracy analizującej możliwość lokalnych adaptacji u rośliny o niewyspecjalizowanej strategii zapylania opublikowanej w Annals of Botany: Zych et al.  (2018) Spatiotemporal variation in the pollination systems of a supergeneralist umbellifer: Is Angelica sylvestris locally adapted to its most effective pollinators? Annals of Botany

Ekologiczne zależności roślin i ich zapylaczy są ważnym czynnikiem napędzającym ewolucję roślin kwiatowych. Niestety, większość dostępnych badań skupia się na gatunkach o wyspecjalizowanych systemach zapylania, a czynniki napędzające zmienność cech kwiatów gatunków o strategiach generalistycznych są słabo poznane. W trzech populacjach, rosnących wzdłuż siedemsetkilometrowego transektu, Marcin Zych z zespołem badali czy „supergeneralistyczny” przedstawiciel baldaszkowatych (Apiaceae), dzięgiel leśny (Angelica sylvestris), może specjalizować się na lokalnie najefektywniejszych zapylaczach. Rejestrując sezonowe zmiany w zespołach zapylaczy oraz zmienność fenotypową roślin, autorzy dowiedli, że mimo taksonomicznych różnic w zgrupowaniach owadów odwiedzających kwiaty dzięgla, rośliny zapylane są przez grupy wywierające podobną presję selekcyjną. Wskazuje to, że obserwowana przez badaczy zmienność międzypopulacyjna, związana m.in. z różnicami w składzie chemicznym nektaru i zapachów kwiatowych, nie jest związana z ewolucją lokalnych ekotypów lecz reprezentuje raczej zjawisko, które można by obrazowo określić jako „adaptacyjna włóczęga” (adaptive wandering).